O szkole

XV Liceum Ogólnokształcące

jest kontynuacją założonego w 1907 roku Prywatnego Gimnazjum Filologicznego Męskiego Mieczysława Witanowskiego, które powstało wraz z kilkoma innymi szkołami średnimi po 1905 roku i było ustępstwem wymuszonym przez Polaków na caracie w czasie rewolucji.

W 1919 roku gimnazjum zostało wykupione przez Łódzkie Towarzystwo "Oświata" i jego siedzibą stał się budynek przy ul. ks Ignacego Skorupki 13 (Worcella 13). Jeszcze w czasach Gimnazjum Męskiego M. Witanowskiego, prefektem w szkole był ks. Ignacy Skorupka, działacz oświatowy i harcerski, pierwszy prezes Towarzystwa "Oświata".

Po wojnie polsko - bolszewickiej w 1920 roku, w której ginie ks. Ignacy Skorupka szkoła - na mocy oświadczenia ministra WRiOP przyjmuje jego imię i nosi nazwę Prywatne Gimnazjum Męskie Towarzystwa "Oświata" im. ks. Ignacego Skorupki. W 1932 roku szkoła zostaje przeniesiona do budynku przy ulicy Stefana Żeromskiego 10. Posiada dobrze wyposażone pracownie i niezwykle pokaźną, jak na ówczesne czasy bibliotekę. Obowiązującym strojem jest czapka ("czako francuskie") i mundurek z kołnierzykiem stójkowym.

W czasie II wojny światowej budynek zajmują okupanci. W tym czasie sztandar szkoły przechowywał woźny Józef Kempfe - zesłaniec polityczny z roku 1905. Wszystkie materiały dydaktyczne, pomoce naukowe, a także zbiory biblioteczne z narażeniem życia przechowywali uczniowie (wielu z nich zginęło, czynnie działając w ruchu oporu, a także w obozach koncentracyjnych i więźniach na terenie całej Polski).Zachowały się dwa historyczne Sztandary (przechowywane obecnie w Muzeum Oświaty Łódzkiej). Pierwszy - ufundowany zapewne na uroczystość nadania szkole imienia ks. I. Skorupki, Drugi - prawdopodobnie dla upamiętnienia dwudziestolecia wznowienia działalności szkoły po wojnie, gdyż widnieją na nim daty 1945 - 1965.

Po wojnie szkoła wznowiła działalność 12 lutego 1945 roku i nadal patronował jej ks. I. Skorupka, lecz jej siedziba została chwilowo przeniesiona do Prywatnego Gimnazjum i Liceum Żeńskiego p. Pętkowskiej przy ul. Wólczańskiej. Powodem takiej decyzji był fakt, iż przedwojenna siedziba szkoły (Żeromskiego 10) nie została jeszcze rozminowana. W pierwszym dniu po wznowieniu działalności szkoła liczy czterech nauczycieli (włącznie z dyrektorem) i 79 uczniów - klasy pierwsze (69 osób), klasa druga (6), klasa trzecia (3), klasa czwarta (1).Na początku marca 1945 roku szkoła zostaje upaństwowiona, co stwarza możliwości kształcenia się kolejnym 59 uczniom i 9.03.45r. szkoła liczyła już 138 uczęszczających.

Wraz z nadejściem nowego roku szkolnego 1945/46 szkoła zmienia nazwę na XV Państwowe Gimnazjum i Liceum w Łodzi, stając się koedukacyjną. Kolejny rok działalności placówki przyniósł nowe zmiany; "Piętnastkę" połączono z Państwowym Gimnazjum Męskim nr XVI (kiedyś prywatną szkołę A. Zimowskiego).We wrześniu 1948 roku w wyniku reformy instytucję połączono ze Szkołą Podstawową nr 25 w jedenastoletnią Szkołę Ogólnokształcącą nr XV w Łodzi, a jej gmach przeniesiono na ul. Drewnowską 86/88 (stan szkoły 22 oddziały, 869 uczniów). W budynku szkoły oprócz "Piętnastki" mieściła się również SP nr 8, będąca fuzją SP nr 45 i SP nr 97 (razem 1709 uczniów w budynku !).

W dwa lata po reformie, tj. w 1950 roku szkoła powraca do dawnych ram organizacyjnych i jako XV Liceum Ogólnokształcące w Łodzi istnieje do dziś.

W czerwcu 1958 roku dzięki staraniom p. dyr. mgr Haliny Korowajczyk szkoła otrzymuje imię Jana Kasprowicza, patronującego XV do dziś (uroczystość odbyła się w hali kina "Popularne" przy ul. Ogrodowej).Na dwudziestolecie powojennej działalności 16 stycznia 1965 roku szkoła otrzymuje od Komitetu Rodzicielskiego Sztandar z wyhaftowanym fragmentem poezji Kasprowicza brzmiącym : Jest Polska i będzie do końca jeśli Jej starczy twej siły

W sierpniu 1969 roku w wyniku dynamicznego rozwoju Bałut i i powstania osiedla "Teofilów" potrzeba zorganizowania dlań szkoły średniej sprawiła, iż siedzibę "Piętnastki" przeniesiono na ulicę Traktorową 77, gdzie mieści się do dziś. Od tego czasu nie zaszły już żadne poważne zmiany. Jedynie poziom nauczania rósł systematycznie, czego efektem są liczne sukcesy.